مرکز مالی منطقهای است که در آن مؤسسات مالی متمرکز شدهاند. این مناطق ممکن است یک شهر، شهرستان یا حتی یک ایالت باشند.
مراکز مالی دارای بهترین زیرساختهای تجاری و ارتباطی هستند که افراد به وسیله آنها حجم عظیمی از معاملات تجاری داخلی و بینالمللی را انجام میدهند. مهمترین مراکز مالی جهان، نیویورک، لندن و توکیو هستند.
مراکز مالی محلی و ملی با مراکز مالی بزرگتر در ارتباط هستند و ممکن است به عنوان تغذیه کننده تجاری آنها عمل کنند. آنها همچنین ممکن است برای آنها دسترسی محلی فراهم کنند.
مراکز مالی فراساحلی، قلمروهای کوچکتر و با مالیات کمتر هستند که عمدتاً از مشتریان غیرمقیم پذیرایی میکنند. نام دیگر آنها OFC است. OFC ها قوانین سختگیرانهای ندارند.
ایرلند، هنگ کنگ، لیبریا، سنگاپور، پاناما، سوئیس و لبنان، 7 مرکز مالی فراساحلی هستند.

ما گاهی اوقات مراکز مالی را قطبهای اقتصادی مینامیم. واژهنامه اصطلاحات Financial Times ، مراکز مالی را اینگونه تعریف میکند:«شهری که حجم زیادی از تراکنشهای مالی یک کشور در آن انجام میشود و مرکز مبادلات اصلی است».
طرفین معامله در یک مرکز مالی
در یک مرکز مالی، سرمایهگذاران سازمانی و مدیران سرمایهگذاری فعالیت میکنند. همچنین واسطههای مالی مانند صندوقهای مدیریت دارایی، کارگزاران، بانکها و بانکهای مرکزی نیز وجود دارند.
داد و ستد در صرافیهای خاصی صورت میگیرد و شامل تسویه حسابها نیز میشود. با این حال بسیاری از تراکنشها OTC هستند، یعنی مستقیماً بین طرفین معامله انجام میشوند. OTC مخفف Over The Counter است.
شرکتهایی که در مراکز مالی فعالیت میکنند، طیف گستردهای از خدمات مشاوره مالی مانند خدمات مربوط به M&A را ارائه میدهند. M&A مخفف Mergers & Acquisitions است. آنها همچنین در زمینه بیمه اتکایی، سرمایهگذاری خصوصی و چندین حوزه اقتصادی دیگر فعالیت میکنند.
مراکز مالی در دنیایی در حال تغییر
ردهبندی مراکز مالی جهانی احتمالاً در بیست سال آینده، به طور قابل توجهی تغییر خواهد کرد. این به این دلیل است که اقتصادهای نوظهور مانند چین و هند، به سرعت در حال رشد هستند.
با گلوبالیزیشن سریع و رشد تجارت آنلاین، احتمالاً نیاز به مراکز مالی کاهش خواهد یافت.
ما امروزه میتوانیم از هر جای دنیا کارهایی را انجام دهیم که قبلاً از طریق واسطهها انجام میدادیم. به عبارت دیگر، مانند گذشته نیازی به واسطهها نداریم. تا زمانی که به اینترنت دسترسی دارید، میتوانید بسیاری از کارها را به تنهای انجام دهید.
با این حال، کارشناسان پیشبینی میکنند که احتمالاً سه مرکز مالی اصلی جهان، بدون توجه به تغییرات، جایگاه خود را حفظ خواهند کرد.

مراکز مالی اروپا
در اروپا، مراکز مالی در قرن یازدهم و در انگلستان، در نمایشگاه سالانه سنت گیلز شروع به کار کردند. بعدها نمایشگاههای شامپاین در فرانسه ظهور کردند.
منطقه شهری ونیز میزبان اولین مرکز مالی کاملاً بینالمللی بود. در واقع، این شهر به عنوان یک مرکز کوچک در قرن نهم آغاز به کار کرد و به تدریج پیشرفت کرد. این مرکز مالی در قرن چهاردهم به اوج خود رسید.
نظام رویه قضایی انگلیسی اولین حقوق عرفی در سطح جهانی بود که تلاش کرد مقرراتی را در مورد رویکرد پرریسک بانکداری ذخیره کسری اعمال کند.
لندن
سیلیکون ولی (Silicon Valley) مهد نوآوری تکنولوژی و گجتهای الکترونیکی بوده است. به طور مشابه، لندن مهد نوآوری در امور مالی بوده است.
دو بانک اولی که به روشی مشابه با بانکهای مدرن کار میکردند، Barclays و Bank of England بودند. آنها به ترتیب از سال 1690 و 1694 میلادی وجود داشتهاند.
در این زمان، شهر لندن به یک مرکز مالی مهم تبدیل شد. سر توماس گرشام در سال 1565 صرافی سلطنتی را به عنوان مرکز تجارت بازرگانان شهر تأسیس کرد. این مرکز متعاقباً در سال 1571 تحت حمایت سلطنتی قرار گرفت.
در قرن هجدهم، لندن به سرعت رشد کرد. این به دلیل رشد جمعیت بومی و تحرکات اولیه انقلاب صنعتی بود. این شهر همچنین پایتخت امپراتوری قدرتمند بریتانیا بود.
در طول قرن نوزدهم، شهر لندن مرکز اصلی تجارت در جهان بود. در سال 2008، این شهر رتبه اول فهرست مراکز تجارت جهانی را به دست آورد.
امروزه صنعت بیمه در ضلع شهری لندن، اطراف ساختمان Lloyd متمرکز شده است. اسکله Canary (قناری)، 4 کیلومتر به سمت شرق، میزبان یک منطقه مالی ثانویه بوده است.
لندن امروزه بزرگترین مرکز جهانی برای بازارهای ارزی، بازارهای مشتقات و بازارهای پول است. همچنین در انتشار اوراق قرضه بینالمللی، تجارت فلزات گرانبها و وامهای بانکی بینالمللی پیشرو است.
آیا برگزیت باعث افول لندن خواهد شد؟
از زمانی که بریتانیاییها به برگزیت رأی دادند، افراد زیادی نگران آینده لندن هستند. برگزیت مخفف BRitain EXITing the European Union (خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا) است. چه تعداد مژسسه مالی از طریق این کانال به پاریس یا فرانکفورت مهاجرت خواهند کرد؟

مرکز مالی اصلی ایالات متحده آمریکا
در قرن نوزدهم، فیلادلفیا به سرعت در حال توسعه بود. در واقع، به نظر میرسید که این شهر در نهایت به بزرگترین مرکز مالی ایالات متحده آمریکا تبدیل میشود.
متأسفانه سیاستهای ملی در دهههای 1830 و 1840، این مزیت را برای فیلادلفیا از بین برد. این اتفاق متعاقباً زمینه را برای نیویورک فراهم کرد تا به مرور تبدیل به یک امپراتوری مالی شود.
قبل از جنگ داخلی، فیلادلفیا میزبان بزرگترین بانکهای آمریکا مانند بانک دوم ایالات متحده، بانک اول ایالات متحده، بانک آمریکای شمالی و بانک پنسیلوانیا بود.
بورس اوراق بهادار نیویورک (NYSE)
اولین بورس اوراق بهادارا ایالات متحده در سال 1790 در فیلادلفیا تأسیس شد. در سال 1792، گروهی از تاجران نیویورکی با یکدیگر ملاقات کردند و به فکر راهاندازی یک تجارت امنیتی افتادند. این بیست و چهار مرد، بنیانگذاران بورس نیویورک بودند.
در سال 1817، تاجران نیویورکی از وضعیت سهام خود در بورس خوشحال نبودند. یکی از آنها به فیلادلفیا رفت تا ببیند که تجارت در آنجا چگونه انجام میشود.
آن تاجر به نیویورک بازگشت و آنچه را که در آنجا دیده بود گزارش داد.
اندکی بعد، این بیست و چهار مرد هیئت بورس و معاملات نیویورک را در وال استریت تأسیس کردند.
بورس نیویورک (NYSE) پس از گذراندن یک دوره شروع پردردسر، به غول تجاری آمریکا تبدیل شد. امروزه میلیاردها دلار سهام و اوراق قرضه، به صورت روزانه در بورس نیویورک معامله میشود.
مرکز مالی شهر نیویورک، منطقهای در جزیره منهتن و به ویژه در اطراف وال استریت را اشغال میکند. این مرکز شامل خیابانی به طول 0.7 مایل (1.1 کیلومتر) است که هشت بلوک دارد. مردم محلی این منطقه را منطقه مالی منهتن پایین مینامند.
امروزه اصطلاح وال استریت به بازارهای مالی ایالات متحده به عنوان یک کل یا یک بخش از اقتصاد ایالات متحده اشاره دارد. همچنین به منافع مالی شرکتهایی اشاره دارد که مقر آنها در نیویورک است.
به عبارت دیگر، وقتی کسی میگوید وال استریت، ما به جامعه مالی آمریکا فکر میکنیم.
ایالات متحده آمریکا دارای دو بورس بزرگ در جهان از نظر ارزش کل بازار است: 1- بورس اوراق بهادار نیویورک (NYSE) و 2- NASDAQ (بازار بورس نزدک)
منبع: marketbusinessnews
Leave feedback about this